Είναι μεγάλη η τιμή και μεγαλύτερη η ευθύνη να διακονούμε, να φροντίζουμε, να φυλάσσουμε και, σύμφωνα με το μέτρο των δυνατοτήτων μας, να αναδεικνύουμε έναν ιερό τόπο, όπου έλαβαν χώρα κάποια πολύ σημαντικά γεγονότα της νεότερης ιστορίας της πατρίδας μας. Αναφερόμαστε στο ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Νικολάου Σπετσών, εκεί όπου, στις 3 Απριλίου 1821, οι Σπετσιώτες, πρώτοι απ΄όλους τους νησιώτες, ξεκίνησαν τον κατά θάλασσα αγώνα της ελευθερίας, δίνοντας τον όρκο κάτω από τους θόλους και υψώνοντας στο μαρμάρινο καμπαναριό τη σημαία με τις λέξεις “Ελευθερία ή Θάνατος”. Σε ένα τέτοιο μέρος, συγκλονιστικό από ιστορικής πλευράς αλλά και φυσικής θέσης, στην είσοδο του παλαιού λιμανιού και πάνω σε λοφίσκο, ζούμε και λειτουργούμε. Ευχαριστούμε τον Άγιο Νικόλαο που στην πορεία της ζωής και διακονίας μας φανερώνει ανθρώπους καλής θέλησης και διάθεσης για προσφορά, προκειμένου να συνδράμουν το έργο μας. Από το 2018, οπότε ξεκίνησε την λειτουργία του το Εκκλησιαστικό Μουσείο Σπετσών, συγκροτήθηκε Διοικητικό Συμβούλιο, με μέλη αξιόλογους ανθρώπους της επιστήμης και της τέχνης. Με αυτό το σπουδαίο ανθρώπινο δυναμικό, δίνουμε, σε εποχές δύσκολες, αγώνα για ανύψωση του πολιτιστικού επιπέδου του νησιού μας. Ήδη, σε τρία χρόνια, έχουν πραγματοποιηθεί πέντε εικαστικές εκθέσεις και αρκετές ακόμα πολιτιστικές δράσεις.

Και φέτος, το επετειακό έτος 2021, αγκαλιάσαμε την αρχική ιδέα για μια δράση, όπου θα προβληθεί η βοήθεια που η (τότε και δυστυχώς μέχρι σήμερα) πάμπτωχη Αϊτή προσέφερε στους επαναστατημένους Έλληνες. Η καλλιτεχνική υπεύθυνος του Μουσείου μας κυρία Λήδα Παπακωνσταντίνου ήρθε σε επαφή με το Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου και την καθηγήτρια κυρία Φλωρεντία Οικονομίδου, καθώς και με το Τμήμα Παραστατικών και Ψηφιακών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και την καθηγήτρια κυρία Μαρίνα Γκοτζαμάνη, οι οποίες, με τους φοιτητές τους, επιμελήθηκαν και μας παρουσιάζουν την φετινή έκθεση. Στην προσπάθεια αυτή συνεπικουρεί η επιστημονική συνεργάτις του ΕΚΠΑ κυρία Μαρίνα Μαροπούλου, με τα κείμενα και την έρευνά της. Προς όλους εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας. Ιδιαίτερα μας χαροποιεί το γεγονός ότι στην προσπάθεια αυτή πρωταγωνίστησαν νέο φοιτητές, που αγκάλιασαν την ιδέα, μελέτησαν το ιστορικό πλαίσιο των γεγονότων και δούλεψαν πολύ για την τελική του υλοποίηση. Έτσι, η ιστορία έγινε κτήμα τους και μέρος της καθημερινότητάς τους.

Και μία τελευταία σκέψη. Το 1821 και οι δύο χώρες, Αϊτή και Ελλάδα, βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη θέση. Η μία είχε μόλις αποκτήσει την ανεξαρτησία της, η άλλη ξεκινούσε έναν αγώνα τιτάνιο που κατέληξε στην πολυπόθητη ελευθερία. Η χώρα μας, ύστερα από 200 χρόνια, βρίσκεται (μετά από πολλούς αγώνες και προβλήματα) σε ικανοποιητικό κοινωνικό, πολιτικό και βιοτικό επίπεδο. Η Αϊτή ακόμα μαστίζεται από πολιτική ανωμαλία, φτώχια και, το ακόμα χειρότερο, παιδική δουλεία. Μήπως ήρθε η ώρα οι Έλληνες να αντιπροσφέρουμε την τότε βοήθεια; Ας είναι αυτή η ευχή και η προσευχή μας…